همه‌ی ما کم و بیش با فضای ابری آشنایی اما تعریف درستی از آن نداریم. این فضای ذخیره سازی با عنوان اصلی Cloud Storage که اخیرا زیاد به گوشمان می‌خورد، یک روش ذخیره‌سازی اطلاعات در بستر اینترنت توسط Cloud Provider است.
Cloud Provider مدیریت اطلاعات و کنترل آن به عنوان یک سرویس در اختیار کاربران قرار می‌دهد. فضای ابری برای شما این امکان را فراهم می‌آورد تا فایل‌ها را در مکانی خارج از سایت نیز ذخیره نمایید. درواقع فضای ابری بستری است که تنها از طریق اتصال به اینترنت به آن دسترسی دارید.
با توجه به اینکه هارد دیسک کامپیوتر قادر است مقدار محدود و معینی از داده‌ها را ذخیره نماید. این فضا یک جایگزین مناسب برای هارد دیسک داخلی و شبکه‌های ذخیره سازی به شمار می‌رود. در سرویس فضای ابری شما می‌توانید ظرفیت حجم مدنظر خود را افزایش و یا کاهش دهید. در این بستر شما تنها برای فناوری ذخیره سازی و ظرفیت سرویس هزینه می‌پردازید. به عنوان مثال ممکن است نیاز به ظرفیت بالاتری برای ذخیره سازی اطلاعات خود داشته باشید که در این شرایط شما نیازی نیست مجددا افزایش قیمت را بپردازید.
پیشنهاد ویژه : خرید لپ تاپ
شکل‌گیری فضای ابری به چه صورت بود؟
به نظر می‌رسد ایده‌ی اولیه فضای ابری در دهه ۵۰ میلادی شکل گرفت. کامپیوترهای غول پیکر به یک سیستم اصلی وصل بودند که قابلیت اشتراک‌گذاری را بر عهده داشتند. در این روش، بیشتر پردازش توسط سیستم مادر انجام می‌شد. در واقع فضای ابری هم به یک سیستم مادر متصل است تا به عنوان یک اکوسیستم واحد به فعالیت خود ادامه دهند. می‌توان گفت که این نوع فضاهای ذخیره سازی طراحی شده‌اند تا یک سرویس مختلف را برای کاربران فراهم آورند.
انواع فضاهای ابری کدامند؟
فضاهای ذخیره سازی ابری به ۳ دسته تقسیم می‌شوند که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت.
- خصوصی: کاربران به کمک اینترنت به یک فضای ابری دسترسی پیدا می‌کنند که توسط یک ارائه دهنده در اختیار شما قرار می‌گیرند.
- همگانی: تفاوت این نوع با مدل قبلی این است که تنها افرادی از پیش تعیین شده می‌توانند به اطلاعات شما دسترسی ندارند.
- هیبریدی: این مدل ترکیبی از نوع خصوصی و همگانی به شمار می‌رود.
