تاکنون عکاسی با موبایل راه درازی را پیموده است. در سال ۲۰۱۲ زمانی که گوشی‌های هوشمند عادی و معمولی به نظر می‌رسیدند، بسیاری از مردم در طول تعطیلات به دوربین‌هایشان اتکا می‌کردند. مطمئناً، در آن زمان برخی ازعکس‌هایی که با تلفن‌های دوربین‌دار حرفه‌ای گرفته می‌شدند، بهتر از حد متوسط بودند. اما نمی‌توانستیم تصور کنیم که چگونه بسیاری از افراد گوشی هوشمند را با توانایی عکاسی محاسباتی جایگزین DSLR با رتبه برتر هیولاهای چند دوربینی با لنزهای بیرون زده می‌کنند. با وجود این پیشرفت‌ها و تغییرات حدود یک دهه آینده اوضاع چگونه خواهد بود؟ بهترین دوربین گوشی ۲۰۳۰ چگونه خواهد بود و چه چیزی آن را تامین می‌کند؟ در حالی که نمی‌توانیم آینده را پیش بینی کنیم، اما می‌توانیم حدس بزنیم.
نیاز به بهترین دوربین در گوشی‌ها از کجا شکل گرفت؟
در روزهای اولیه استفاده از گوشی‌های هوشمند، دوربین آن‌ها اغلب مانند یک ذهن سه بعدی در نظر گرفته می‌شدند. اولین آیفون در سال ۲۰۰۷ دارای یک دوربین ۲ مگاپیکسلی در پشت بود و حتی اولین گوشی اندرویدی، HTC Dream، تنها یک یک دوربین ۳٫۵ مگاپیکسلی در قاب پشت خود داشت. این در حالی است که هیچ یک از آن‌ها دوربین سلفی ارائه نکردند با این گوشی‌ها فقط می‌توانید در روز روشن عکس بگیرید، و تنها در صفحه‌نمایش‌های کوچک دستگاه‌ها خوب به نظر می‌رسند. با این حال، می‌توانید از اشتراک‌گذاری آن‌ها در صفحه‌نمایش‌های بزرگتر خودداری کنید.
در حالی که حتی قبل از گوشی‌های هوشمند، گوشی‌هایی با ویژگی‌های منحصر به فرد و جالب در عکاسی وجود داشت.گوشی‌های هوشمند اولیه نیاز داشتند فضای بیشتری را به باتری‌ها، پردازنده‌ها و نمایشگرها اختصاص دهند.
نوکیا لومیا ۱۰۲۰ با لوازم جانبی دستگیره دوربینش
اوضاع حدود هشت تا ۱۰ سال پیش شروع به تغییر کرد. در سال ۲۰۱۳، گوشی‌هایی مانند نوکیا لومیا ۱۰۲۰ و دوربین ۴۱ مگاپیکسلی آن به دنیا نشان دادند که دوربین گوشی‌های هوشمند با ترکیب مناسب سخت افزار و نرم افزار چه کاری می‌توانند انجام دهند. با کنار گذاشتن مد‌ل‌های مشکوک گوشی‌های سه بعدی با دوربین دوگانه، تلفن‌ها بلافاصله توانستند توانمندی‌ها و قابلیت‌های خود را نشان دهند.
Nexus 6P و پردازش تصویر اولیه پیکسل‌مانند آن که در سال ۲۰۱۵ راه اندازی شد، شرکت LG G5 تنظیمات دوربین دوگانه عریض و فوق عریض خود را در سال ۲۰۱۶ به جهانیان نشان داد و هواوی، P9 را با دوربین کمکی تک رنگ لایکا خود معرفی کرد. اپل همچنین اولین گوشی با دوربین دوگانه با قابلیت زوم تله فوتو، آیفون ۷ پلاس، را در همان سال به نمایش گذاشت. همچنین HTC M8 یکی از اولین لنزهایی بود که از لنز ثانویه برای اطلاعات عمق کمکی برای تقویت عکس گرفتن دوربین اصلی استفاده کرد.
گوشی‌ها بیش از پیش به دوربین‌های پیشرفته مجهز شدند و همچنین الگوریتم‌های پیچیده‌تری برای استفاده حداکثری از تصویر خام دریافت می‌کردند، تا این که امروز ما در این نقطه از پیشرفت و تکنولوژی بهترین دوربین‌های گوشی قرار گرفتیم.
امروزه بهترین دوربین گوشی ها چه کاری می‌توانند انجام دهند؟
بهترین تلفن‌های دوربین دار به همه‌چیز از لنزهای متعدد گرفته تا پیشرفت‌های محاسباتی مجهز هستند، این دوربین‌های کوچک دارای محدودیت فیزیکی به دنیای بی‌پایانی از اطلاعات و تکنولوژی دسترسی دارند.
Honor Magic 4 Pro، با وجود تمام ایراداتش، یک مثال برای روند عکاسی محاسباتی است. سیستم دوربین از تمام لنزهای خود در پشت خروجی را به طور مداوم نظارت می‌کند. هنگامی که شما دکمه شاتر را فشار می‌دهید، از چندین دوربین یک تصویر ترکیبی ایجاد می‌کند که بر اساس آن بهترین نتیجه را ارائه می‌دهد. Honor این سیستم را Ultra Fusion Photograph می‌نامد. Magic 4 Pro نیز با این که در کیفیت تصویر چندان پیشرفته نیست، نگاهی اجمالی به آینده عکاسی با گوشی‌های هوشمند به دست می‌دهد. این شرکت چنین می‌گوید: شما برای از بین بردن نقص‌های فیزیکی سنسورها و دوربین‌های کوچک به ترکیب مناسبی از سخت‌افزار و نرم‌افزار نیاز دارید؛ زیرا که در سطح فیزیکی نمی‌توانند با دوربین‌های DSLR رقابت کنند.
احتمالاً تلفن‌های پیکسل توانستند سخت‌افزار و نرم‌افزار را با این فرمول در پیکره خود تکمیل کنند، به‌ویژه آن‌ها تاکید دارند که تکرار روی قطعات دیگر دوربین غیر از ماژول چقدر مهم است. Pixel 3 2018 اولین گوشی از سری طولانی گوشی‌های پیکسل بود که از سنسور Sony IMX363 استفاده کرد. در تمام طول مسیر تا پیکسل ۵ و گوگل پیکسل ۶a، این بخش ثابت و جدایی ناپذیر از سخت‌افزار پیکسل باقی ماند. این شرکت تنها به یک پایه سخت‌افزاری جدید برای پرچم‌داران پیکسل ۶ و ۶ پرو روی آورد. برخلاف این که شرکت پیکسل به همان سخت افزار دوربین اتکای مداوم دارد، گوگل در پی آن است تا هرسال کیفیت تصویر را بهبود بخشد. اگرچه این شرکت در پردازش نرم‌افزار مشابه سخت‌افزار عمل نمی‌کند، زیرا این شرکت همچنان بر بهبود سخت افزار پردازش تصویر تاکید دارد.
گوگل با شروع پیکسل ۲ گوشی‌های خود را به پردازشگر تصویربرداری عصبی مجهز کرد و از آن زمان تاکنون در این قسم از پیشرفت سخت‌افزار بهبود یافته و ثابت شده است. همچنین تراشه‌های تصویربرداری پیشرفته‌تر امکان پردازش سریع‌تر عکس‌ها را فراهم می‌کنند و به لطف پهنای باند بهبودیافته مستمر، نتایج بهتری در حین کار ارائه داده می‌شود. گوگل تنها در مورد عجیب‌وغریب پیکسل ۵ تراشه تصویربرداری عصبی سفارشی خود را در نظر نگرفت. البته پیشرفت در پردازش تصویر معمولی پردازنده‌های کوالکام توانست این زیان را جبران کند.
چیزی که ۱۰ سال پیش هرگز رویای آن را نمی‌دیدیم این است که در شرایط مناسب، برخی از تصاویر به‌دست‌آمده می‌توانند با عکاسی نیمه حرفه‌ای DSLR مقایسه شوند.
